Vandaag zijn we naar de ananas plantage geweest. Dit is een stukje rijden richting de noordkust. Om niet in grote toeristenstromen terecht te komen gaan we vroeg want Amerikanen houden niet van vroeg opstaan. Eerst aan we met een trientje. Tijdens het wachten op de pineapple express zien we al mangobomen, suikerriet en cacao planten. In het treintje zien we ananasvelden maar die zie je ook vanaf de provinciale weg. Daarnaast zien wel veel bananenbomen met bananen, suikerriet, en ananasvelden. Op de achtergrond draait een bandje met een verhaal over Dole, de geschiedenis van de plantage en de oogstmachines waarvan er een paar staan langs de route welke buiten bereik zijn.
Als we de treinreis achter de rug hebben gaan we de tuin bezichtigen. Deze is mooi, er staan veel verschillende bomen en struiken in. O.a. de paradijsvogelstruik, een boom met een soort van Doerian (stinkvrucht) en meer van dat soort tropische planten. Eenmaal uit de tuin bewonderen we verschillende ananas rassen waarvan sommige een ananas hebben die ongeveer net zo groot is als je hand.
In de winkel kun je van alles kopen of het nu met ananas e maken heeft of niet. Je kunt ook een vers geplukte ananas kopen voor maar 15 dollar is die van jou. Bij de Wal-Mart heb je er ook zo een voor 3 dollar. Toegegeven de verse ananas van hier is veel lekkerder dan die van thuis. Hij is frisser zoeter en voller van smaak. Verder zijn ze minder vlezig taai. Hier is zelfs het hart lekker en sappig.
Omdat ze bij de plantage geen koffiebomen lieten zien besluiten we langs de weg even te stoppen om deze nog even beter te bekijken. Dat was ook leuk. Zelf heb ik een paar koffiebonen gelukt. De bonen ruiken niet naar koffie en zijn nog niet bruin, maar ze zijn aan de boom natuurlijk ook nog niet gebrand.
Jullie zullen nu wel heel anders tegen het blikje Dole ananas aankijken!
BeantwoordenVerwijderen